برخی بازی‌ها آنقدر برای‌مان خاطره‌انگیز و دوست‌داشتنی هستند که حتی اگر گاهی عملکرد پر و فراز و نشیبی هم داشته باشند، باز بتوانیم برای انتشار سالیانه آن‌ها لحظه‌شماری کنیم و سری کالاف دیوتی هم یکی از همین مجموعه‌ها است؛ مجموعه‌ای قدیمی که بارها، ما را به دل نبرد‌هایی فراموش‌نشدنی برده و این بار در آخرین ایستگاهش تا به امروز، به Call of Duty: Black Ops 4 رسیده است؛ تجربه‌ای که البته در مقایسه با نسخه‌های قبلی مجموعه، تغییرات زیادی داشته است و حتی یکی از بخش‌هایی را که در بهترین نسخه‌های مجموعه جزو نقاط قوت آن بوده، حذف کرده است. اما آیا این تغییرات در نهایت به ضرر بازی تمام شده‌اند یا اینکه نه، Black Ops 4 هنوز هم تجربه ارزشمندی است؟ در ادامه، به این سوال‌ها جواب خواهیم داد و بخش‌های مختلف بازی را بررسی خواهیم کرد. اما پیش از آن، دعوت می‌کنم تا بررسی ویدیویی بازی Call of Duty: Black Ops 4 را تماشا کنید:

دانلود ویدیو از آپارات | تماشا در یوتیوب

تغییرات به‌خودی خود، نه اتفاق مثبتی به‌شمار می‌روند و نه اتفاقی منفی هستند. اگر صرفا بحث‌مان را محدود به بازی‌های ویدیویی کنیم، با یک بررسی اجمالی متوجه خواهیم شد که در طول تاریخ، مجموعه بازی‌هایی بوده‌اند که پس از یک تغییر منفی در نسخه جدیدشان، به کل شکست خورده و فراموش شده‌اند و خب در طرف مقابل، برخی بازی‌ها یا حتی استودیو‌های بازی‌سازی را داشته‌ایم که پس از یک تغییر نگرش کلی، توانسته‌اند به تجربیاتی فراموش‌نشدنی تبدیل شوند. مثال بارز این قضیه هم اثری مثل Horizon Zero Dawn است که استودیو گوریلا گیمز پس از ساخت چند بازی شوتر، ریسک بزرگی در ساخت آن کرد، ولی این ریسک به بهترین شکل جواب داد و شاهد تولد یک IP بسیار دوست‌داشتنی بودیم. حال تری آرک که پیش از این سابقه ساخت سه نسخه از زیرمجموعه Black Ops کالاف دیوتی و البته نسخه World at War را داشته و انصافا هم در هر یک از این نسخه‌ها، حداقل در یک سری زمینه‌ها عملکرد خوبی داشته است، تصمیم گرفته تا در Black Ops 4، بخش داستانی را از بازی حذف کند؛ تصمیمی که از همان ابتدا هم موافقان و مخالفان زیادی داشت، اما خب با اینکه شخصا خیلی موافق این تصمیم نبودم، اما از یک طرف هم نبود بخش داستانی، در نهایت به نفع دیگر قسمت‌های بازی تمام شده است. 

البته Black Ops 4 کاملا هم فاقد ماموریت‌های تک‌نفره و داستانی نیست و سازندگان صرفا با هدف معرفی Specialist‌های بازی، مراحلی هرچند کوتاه برای هر کدام از آن‌ها تدارک دیده‌اند که دو هدف کلی را دنبال می‌کنند؛ اول معرفی قابلیت‌های به‌خصوص هر Specialist و دوم، ارائه یک پیش‌زمینه داستانی از هرکدام از این شخصیت‌ها. این مراحل، در انجام وظیفه اول‌شان موفق ظاهر می‌شوند و در آن‌ها می‌توانید به‌صورت کامل قابلیت‌های ویژه هرکدام از این شخصیت‌ها را یاد بگیرید و بدانید که در چه موقعیتی، باید از آن‌ها استفاده کنید. البته هوش مصنوعی ضعیف و عجیب دشمنان در این مراحل، گاهی صحنه‌های خنده‌داری به‌وجود می‌آورد. اما خب میان‌پرده‌هایی که در این قسمت به‌منظور ارائه پیش‌زمینه داستانی شخصیت‌ها نمایش داده می‌شوند، اصلا و ابدا آن کیفیتی را که باید ندارند و اطلاعات خاص و به‌دردبخوری هم از اینکه این شخصیت‌ها چه کسانی هستند و چه هدفی دارند، ارائه نمی‌دهند. تری‌آرک سعی داشته تا با قرار دادن این مراحل، به‌نوعی خلا نبود بخش داستانی در بازی را پُر کند که خب خیلی در این امر موفق نبوده است و حداقل در مقایسه با سایر بخش‌های بازی، این مراحل کوتاه ارزش و کیفیت چندانی ندارند. 

پس قبل از اینکه به‌سراغ بخش‌های دیگر بازی برویم، اول باید این سوال را برای خودمان جواب بدهیم که آیا ما حاضر هستیم یک کالاف دیوتی بدون بخش داستانی را دوست داشته باشیم یا اینکه نه، انتظار ما از این سری، نه محتویات چندنفره که بیش‌تر یک بخش داستانی جذاب و دوست‌داشتنی است که مثلا در نسخه‌هایی چون Modern Warfare یا همین قسمت‌های اول Black Ops تجربه کرده‌ایم؟ اگر جواب شما به این سوال منفی است، خب باید اعلام کنم که نبود بخش داستانی قطعا نا‌امید‌تان خواهد کرد، اما اگر نه، حس می‌کنید که کالاف دیوتی جدید بدون محتویات داستانی هم می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد، پس بهتر است پیش‌داوری را کنار بگذاریم و به‌سراغ سایر بخش‌های بازی برویم که انصافا هم غنی و سرگرم‌کننده هستند. 

یکی از ملاک‌های سنجش یک بازی، میزان محتوایی است که ارائه می‌کند و Call of Duty: Black Ops 4 در این زمینه کاملا سربلند است. حتی اگر مراحل کوتاه تک‌نفره بازی را هم به کل کنار بگذاریم، بخش‌های چندنفره، زامبی و بتل رویال بازی، آنقدر جذاب هستند و آنقدر می‌توانند در طولانی‌مدت سرگرم‌کننده باشند که بتوان گفت Black Ops 4 نه یک تجربه کوتاه‌مدت، که اثری است که می‌توان حداقل چند ماهی با آن سرگرم شد. اولین قسمت از بخش‌های سه‌گانه بازی، قسمت چندنفره است که خب تری‌آرک، قبلا با Black Ops 3 ثابت کرده که می‌تواند در این زمینه، تجربه مناسبی خلق کند و خبر خوب اینکه تمام ویژگی‌های مثبت Black Ops 3 در این نسخه هم حفظ شده‌اند و البته، شاهد یک سری ویژگی‌های جدید و جذاب دیگر هم هستیم.

یکی از لذت‌بخش‌ترین ویژگی‌های Black Ops 4 که نه فقط در بخش چندنفره که در کل بخش‌ها تاثیر آن حس می‌شود، گان پلی بسیار روان و نرم بازی است. در دست گرفتن انواع و اقسام سلاح‌ها از مسلسل‌های مختلف گرفته تا شات گان و حتی سلاح‌های اسنایپر و شلیک کردن به دشمنان، یک لذت غیر‌قابل وصف دارد که راستش را بخواهید، در کم‌تر اثر شوتر دیگری مشابه آن را تجربه کرده‌ام. سازندگان به‌خوبی حس و حال منحصر‌به‌فرد هر اسلحه را شبیه‌سازی کرده‌اند و جدا از آن، حتی حس برخورد تیر سلاح شما به بدن دشمنان هم به شکل لذت‌بخشی طراحی شده است و همین باعث می‌شود تا از شلیک کردن با سلاح‌های بازی و از پا درآوردن دشمنان در آن، اصلا و ابدا خسته نشوید. جدا از این، بازی در بخش چندنفره، حالت‌های بازی مختلفی ارائه می‌دهد که از صرفا کشت و کشتار گرفته تا تصرف نقطه‌ای خاص را شامل می‌شوند. حالت‌هایی مثل Team Death Match از نسخه‌های قبلی در این قسمت هم حضور دارند و در کنار آن‌ها، شاهد حالت جدید Control هستیم که در آن دو تیم، به نوبت باید از دو نقطه دفاع یا به آن حمله کنند. همچنین یک حالت جالب دیگر به نام Heist هم داریم که در ابتدای آن، به‌سبک بازی Counter Strike، باید با پولی که دارید سلاح و تجهیزات خریداری کنید و سپس سعی کنید قبل از تیم حریف، محموله پول را بردارید و به نقطه تعیین‌شده منتقل کنید. 

حالت‌های بخش چندنفره بازی، قابل قبول، کافی و جذاب هستند و بازی کردن هرکدام از آن‌ها، می‌تواند سرگرم‌کننده باشد، اما مخصوصا پس از گذشت چند ساعت و پس از آنکه همه نقشه‌های بازی را که از قضا طراحی خیلی خوبی، چه از نظر بصری و چه از نظر طراحی خود مرحله دارند، تجربه کردید، کم کم این حس به سراغ‌تان می‌آید که جای خالی یک حالت خیلی خاص یا متفاوت که قبلا مشابه‌اش را در بازی‌های دیگر یا در نسخه‌های دیگر همین سری ندیده‌ایم، حس می‌شود؛ چرا که حالت‌های بازی، با وجود اینکه لزوما عینا شبیه به هم نیستند، اما گاهی شباهت زیادی به یکدیگر دارند. برای مثال در کنار Control، چند حالت دیگر هم داریم که هدف در آن‌ها، صرفا تصرف نقاط مختلف روی نقشه است. یا در طرف دیگر، حالت‌های Team Death Match و Kill Confirmed کاملا ساختار مشابهی دارند و تنها تفاوت، در این است که در Kill Confirmed باید پس از کشتن دشمنان، نشانی را که از آن‌ها به‌جا می‌ماند بردارید و از این طریق امتیاز کسب کنید. همین مساله هم باعث می‌شود تا مخصوصا در طولانی‌مدت، کمبود حالت‌های کاملا متفاوت و منحصر‌به‌فرد در بازی حس شود. 

اما خب جذابیت بخش چندنفره بازی، لزوما به حالت‌های آن مربوط نمی‌شود و عوامل دیگری هم در این مساله دخیل هستند. یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های بازی، هسته کلی گیم‌پلی آن است که در مقایسه با Black Ops 3، تغییرات مثبتی در آن اعمال شده است. حذف احیای خودکار سلامتی، یکی از این تغییرات است که بازی را بیش از پیش به سمت واقع‌گرایانه‌تر شدن پیش برده است و البته سازندگان توانسته‌اند این تغییر را به شکل مثبتی به بازی اضافه کنند و به جز در حالت Heist که در آن آیتم احیای سلامتی را از ابتدا ندارید، در بقیه حالت‌ها نیازی به گشتن محیط برای پیدا کردن چنین آیتمی نیست و صرفا می‌توانید با زدن کلید L1 در مواقع نیاز، بخشی از سلامتی شخصیت‌تان را احیا کنید. این ویژگی باعث شده است تا بازیکنان از هدف اصلی‌شان که کشتن بازیکنان تیم مقابل یا فرضا تصرف یک نقطه خاص است فاصله نگیرند و در به در در محیط به دنبال پیدا کردن آیتم نباشند و در نتیجه، این تغییر خللی در جذابیت بازی و کلیت آن وارد نکرده است. در Black Ops 3، شخصیت‌ها ویژگی‌هایی چون پرش‌های بسیار بلند یا راه رفتن روی دیوار‌ها داشتند که این موارد هم در Black Ops 4 حذف شده‌اند و شاهد نبردی هستیم که همیشه روی زمین در حال جریان است و همین مساله هم کمک شایانی به تاکتیکی‌تر شدن آن کرده و باعث شده است تا موفقیت و پیروزی در جریان حالت‌های مختلف بازی، مبتنی بر همکاری تیمی (به‌استثنای حالت Free for All که تیمی نیست) و البته داشتن سرعت‌عمل باشد. 

علاوه بر این، Specialist‌ها هم نقش تعیین‌کننده‌ای در بخش چندنفره بازی ایفا می‌کنند و تری‌آرک به‌شکلی این کاراکتر‌ها را طراحی کرده است که بازی کردن با هرکدام از آن‌ها، حس و حال منحصر‌به‌فردی داشته باشد و همین مساله، ارزش تکرار بازی را تا حد خیلی زیادی بالا می‌برد؛ چرا که مخاطب، به مرور ترغیب می‌شود تا با سایر کاراکتر‌ها هم بازی کند و همین مساله وی را برای مدت طولانی‌تری درگیر بازی نگه می‌دارد. جدا از این، قابلیت‌های این کاراکتر‌ها به‌شکلی طراحی شده‌اند که تا حدود زیادی، شاهد تعادل خوبی بین آن‌ها باشیم و نمی‌توان گفت که مثلا یکی از کاراکتر‌ها در مقایسه با دیگری قوی‌تر و بهتر است و همه کاراکتر‌ها قابلیت‌هایی دارند که در صورت استفاده درست، می‌توانند سرنوشت یک نبرد را به کلی عوض کنند. مورد بعدی که می‌تواند چنین نقشی در بازی ایفا کند، Scorestreak‌ها هستند که در زمینه آن‌ها هم شاهد تنوع خوبی هستیم و اگر بتوانید با کشتن متوالی دشمنان امتیاز لازم برای استفاده از آن‌ها را به‌دست بیاورید، می‌توانید مثلا باعث نابودی کل اعضای تیم حریف شوید. 

در نهایت مورد بعدی که نباید بررسی بخش چندنفره بازی را بدون اشاره به آن به پایان ببریم، بخش شخصی‌سازی و ارتقا غنی سلاح و کاراکتر است. بازی این امکان را به شما می‌دهد تا با بازی کردن قسمت چندنفره و بالا بردن سطح‌تان، به سلاح‌های جدیدی دسترسی داشته باشید و از آن طرف، با استفاده از یک سلاح و ارتقای سطح خود آن، امکانات جدیدی برایش به‌دست بیاورید. همچنین امکان شخصی‌سازی ظاهر سلاح و کاراکتر‌ها هم وجود دارد و در مجموع، سیستم پیشرفت بازی، به شکلی است که همیشه جوایزی برای‌تان در نظر گرفته است و همین باعث می‌شود تا حس نکنید که بازی کردن Black Ops 4 هیچ دستاوردی برای‌تان ندارد و عطش به‌دست آوردن سلاح‌های جدید یا ارتقا و شخصی‌سازی آن‌ها، یکی دیگر از مواردی است که باعث می‌شود ارزش تکرار و تجربه بازی، بالا باشد. در مجموع، تری‌آرک یک بار دیگر پس از Black Ops 3 ثابت کرده که ساخت یک بخش چندنفره خوب را بلد است و در این راه، با بهتر کردن فرمول قبلی خود و اعمال تغییراتی در آن، تجربه‌ای ارائه می‌کند که هم شدیدا رقابتی است، هم شدیدا سریع و هیجان‌انگیز است و هم مهارت‌های شخصی و همکاری تیمی شما را به‌چالش می‌کشد و در بیان ساده‌تر، هر آنچه را که از یک تجربه شوتر چندنفره که البته مقیاس بزرگی ندارد و با تعداد بازیکنان نسبتا کمی برگزار می‌شود، انتظار دارید،‌ در اختیارتان قرار می‌دهد و حال، نوبت شما است تا با در دست گرفتن سلاح‌های متنوع، وارد نقشه‌ها و حالت‌های مختلف این بخش شوید و مهارت‌هایتان در یک بازی شوتر اول‌شخص را به رخ حریف بکشید. 

Black Ops 4 علاوه بر بخش چندنفره، دو قسمت دیگر هم دارد که یکی از آن‌ها بخشی محبوب در چند نسخه اخیر کالاف دیوتی یا همان قسمت زامبی است. شاید زمانی که اولین بار قسمت زامبی به این مجموعه اضافه شد، کسی تصورش را نمی‌کرد که این موجودات از مرگ برگشته، بتوانند تا این حد در یک بازی شوتر اول‌شخص کاملا جدی، محبوب واقع شوند، اما خب بخش زامبی بازی آنلاین مدل لباس السا، در سال‌های اخیر قسمتی دوست‌داشتنی در مجموعه بوده و امسال جذاب‌تر و بهتر از همیشه برگشته است. هدف بخش زامبی سری کالاف دیوتی، ارائه یک تجربه Co-Op چهارنفره است که در آن، لزوم همکاری تیمی را با تمام وجود حس خواهید کرد و خب در Black Ops 4 این ویژگی با چند سناریو جدید همراه شده است که حس و حال متفاوتی به این بخش داده‌اند. این سناریو‌ها بازیکنان را به محیط‌های مختلفی، از کشتی تایتانیک گرفته تا میدان نبرد گلادیاتور‌ها می‌برند و از حق نگذریم، بازی کردن هرکدام از این سناریو‌ها بی‌نهایت جذاب، چالش برانگیز و مملو از هیجان است. جدا از این، هر سناریو از نظر طراحی بصری محیط‌ها هم تجربه‌ای متفاوت به‌شمار می‌آید و البته، یک سری ماموریت هم به‌تان محول می‌کند که در کنار کشتن زامبی‌ها، باید آن‌ها را هم انجام بدهید. 

چیزی که بخش زامبی را جذاب‌تر می‌کند، اولا وجود همان سیستم پیشرفتی است که مشابه‌اش را در قسمت چندنفره هم داریم و جدا از آن، وجود قابلیت‌های ویژه‌ای است که انتخاب کلاس‌های مختلف، برای‌تان به‌ارمغان می‌آورد و پس از شارژ شدن قابلیت، می‌توانید با زدن همزمان کلید‌های L1 و R1، آن‌ها را فعال کنید و زامبی‌ها  را به خاک و خون بکشید. قوی‌تر شدن زامبی‌ها به مرور زمان، لذت پیدا کردن مسیر‌ها و سلاح‌های جدید و در راس همه این‌ها، تلاش برای زنده ماندن برای مدت زمان طولانی‌تر که فقط و فقط در گرو همکاری تیمی است، باعث می‌شوند تا حتی پس از بارها و بارها کشته شدن در قسمت زامبی، کماکان به تجربه آن مشتاق باشید. راستی اگر حوصله هم‌تیمی‌های آنلاین را ندارید، بخش زامبی این امکان را برای‌تان فراهم می‌کند تا با بات‌ها به تجربه آن بپردازید؛ بات‌هایی که برخلاف سرباز‌های حاضر در مراحل تک‌نفره بازی، هوش مصنوعی خوبی هم دارند و به‌خوبی جای خالی هم‌تیمی‌های واقعی را برای‌تان پر می‌کنند. 

اما گل سرسبد جدید‌ترین نسخه کالاف دیوتی، نه بخش چندنفره جذاب و نه قسمت زامبی بی‌نهایت مفرح، که بخش بتل رویال بازی یا همان Blackout است؛ بخشی که شاید از نظر هسته کلی، تفاوتی با سایر تجربیات بتل رویال مثل فورتنایت یا پابجی نداشته باشد و کماکان در آن، در قالب حالت‌های یک، دو و چهار‌نفره شاهد فرود آمدن، لوت کردن محیط برای پیدا کردن تجهیزات بهتر و در نهایت تلاش برای زنده ماندن تا جای ممکن باشیم، اما وجود ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد کالاف دیوتی در این بخش، آن را به بهترین تجربه بتل رویال فعلی تبدیل کرده است. منظور از این محتویات، اولا نقشه بسیار عالی بازی است که گستردگی بسیار بالایی دارد، اما از آن مهم‌تر، شامل یک سری از فراموش‌نشدنی‌ترین محیط‌های تاریخ این مجموعه مثل نوک‌تاون یا Asylum می‌شود. این مساله باعث می‌شود تا هر بار فرود آمدن در یک نقطه خاص از این نقشه، حس نوستالژیک طرفداران مجموعه را قلقلک بدهد. علاوه بر این، در این بخش شاهد حضور شخصیت‌های مختلفی هستیم که البته در ابتدا، همگی در دسترس نیستند و آزاد کردن‌شان یک پروسه نسبتا زمان‌بر است، ولی خب جمع شدن همه کاراکتر‌های تاریخ بلک آپس در بخش بتل رویال Black Ops 4، اتفاق مثبتی است. به همه این‌ها، باید گان پلی جذاب بازی را هم اضافه کنیم؛ گان‌پلی‌ای که همان‌طور که اشاره کردیم، تاثیر مثبتش را روی تمام بخش‌های بازی گذاشته و در بخش بلک‌اوت هم تاثیر آن کاملا حس می‌شود و سازندگان، به‌خوبی حس و حال شلیک با هر یک از سلاح‌ها را شبیه‌سازی کرده‌اند. 

البته با وجود لذت خیلی زیادی که از بخش بلک‌اوت بازی بُردم، یک سری گله هم از آن دارم؛ اول اینکه کاش سازندگان، کاری می‌کردند تا نشانگری که روی نقشه قرار می‌دهید، مشابه با بازی‌هایی چون فورتنایت، در دنیای بازی هم ظاهر شود و بدین ترتیب، پیدا کردن هم‌تیمی‌ها و محل فرود‌شان یا نقطه‌ای که برای حرکت تعیین می‌کنند، راحت‌تر باشد. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که گستردگی بالای نقشه بازی، از بُعد فنی کار دست تری‌آرک داده است و مشکل دیر لود شدن بافت‌ها، بخشی لاینفک از بلک‌اوت است و بارها و بارها وارد محیط‌هایی خواهید شد که دیر لود شدن بافت‌ها باعث شده تا گرافیکی در حد بازی‌های نسل پنجم داشته باشند و این مساله تا حدود زیادی تو ذوق می‌زند. البته این مشکل، در سایر بخش‌های بازی هم تا حدودی مشهود است و مثلا در قسمت زامبی، خیلی نمی‌توان از کیفیت بافت استفاده‌شده در طراحی زامبی‌ها تعریف کرد. با این حال طراحی هنری محیط‌های بازی، در همه بخش‌های آن قابل قبول و مناسب است و تا حدودی، ضعف‌های فنی را جبران می‌کند. به این‌ها باید صداگذاری‌های عالی و واقعی را هم اضافه کنیم که چه در شلیک اسلحه، چه در برخورد تیر به اجسام یا دشمنان و چه حتی در صدای قدم‌هایی که در محیط‌های آرام بلک‌اوت می‌شنوید، خودش را نشان می‌دهد و اصلا نمی‌توان ایرادی به آن گرفت. 

تری‌آرک با تبدیل کردن Call of Duty: Black Ops 4 به یک تجربه کاملا آنلاین، ریسک بزرگی را قبول کرده است؛ مخصوصا که سری کالاف دیوتی در بین بازی‌های شوتر اول‌شخص، همیشه حرف‌های زیادی در زمینه روایت یک داستان جذاب و سینمایی داشته است. با این حال اگر نظر من را بخواهید، برای لذت بردن از Call of Duty: Black Ops 4 کافی است تا بدون قضاوت و پیش‌داوری به سراغ آن بروید و اینجا است که متوجه خواهید شد بازی، در فُرم فعلی‌اش چقدر جذاب و دوست‌داشتنی است و چقدر در همه بخش‌هایش، محتویات غنی و جذابی برای‌تان تدارک دیده است تا بتوانید برای یک مدت زمان طولانی، با آن سرگرم باشید و از تجربه‌اش لذت ببرید.